تقديم به همه آتش نشانان فداكار و از جان گذشته :

هفتم مهرماه به نام «آتش نشاني و ايمني» نامگذاري شده است. در واقع اين روز بهانه اي است تا به گراميداشت انسان هايي بپردازيم كه از جان و آسايش خود در راه حفظ جان و آسايش ما مي گذرند تا بتوانيم در امنيت زندگي كنم.

ايمني را مصونيت در برابر آسيب هاي ناشي از حوادث، اعم از طبيعي و غيرطبيعي معنا كرده اند. از آن جايي كه نمي توان به ايمني به صورت صد در صد دست يافت، كارشناسان معمولاً از اصلاحاتي نظير «ارتقاء و ايمني» و «سطح پيشرفت ايمني» استفاده مي كنند. سطح پيشرفت ايمني رابطه تنگاتنگي با توسعه دارد، لذا در كشورهاي پيشرفته، يكي از اهداف دولت ها، حداكثر كردن سطح پوشش ايمني براي دست يابي به حداكثر توسعه است.

هدف از نامگذارى اين روز به عنوان روز ملى ايمنى و آتش نشانى، تبديل ايمنى در كشور به يك فرهنگ ميباشد. در كشور ما بيش از ۱۶۰ سال از تأسيس اولين ايستگاه آتش نشاني در شهر تبريز به سال  ۱۲۲۱ شمسي و نزديك به هشتاد سال از تأسيس آتش نشاني پايتخت مي گذرد.

پس از انقلاب اسلامي، با انحلال سازمان دفاع غير نظامي، فلسفه وجودي آتش نشاني هاي كشور توسط بندهاي ۱۴ و ۲۰ ماده ۵۵  قانون شهرداري تعريف گشت و از همين رو سازمان هاي آتش نشاني زير مجموعه شهرداري ها قلمداد مي شوند. بر اساس اين قانون شهرداري ها ملزم هستند، براي حفظ شهرها از خطر سيل و حريق و ديگر مخاطرات تدابير مؤثري اتخاذ نمايند.

نظر به اينكه كشور ما يك كشور حادثه خيز مي باشد و از چهل حادثه طبيعي شناخته شده، سي مورد آن در ايران امكان وقوع دارد، توجه به بحث ايمني همچنين تهيه و تدوين ضوابط و مقررات ايمني، امريست ضروري .