بسمه تعالي
در طول قرون ۱۷ و ۱۸ ميلادي مبادلات مرسولات پستي از طريق قرادادهاي دوجانبه، بين كشورها صورت مي‌گرفت. اين روند در قرن ۱۹ ميلادي به علت روند رو به توسعهٔ تجارت و بازرگاني بين‌المللي چندان كارآمد نبود و نياز به تأسيس يك سرويس خدمات پستي جهاني به شدت احساس مي‌شد. از سوي ديگر اصلاحات ملي و داخلي كشورها بر عملياتي شدن تأسيس اين اتحاديه تأثير فراواني گذاشت. در انگلستان رولند هيل توانست سيستمي را در پست راه بياندازد كه به وسيلهٔ آن مخارج حمل مرسولات پستي بايد از پيش پرداخته مي‌شد. در ۱۸۶۳ در ادامهٔ روند اصلاحات مونتگمري بلير، رئيس ادارهٔ پست ايالات متحده آمريكا كنفرانسي را با دعوت از نمايندگان ۱۵ كشور اروپايي و آمريكايي در پاريس ترتيب داد. كشورهاي شركت‌كننده در اين كنفرانس حيطهٔ اختياراتشان بسيار محدود بود و به دليل عدم وجود يك سازمان بين‌المللي پستي صرفاً توانستند چند اصول كلي و عمومي، راجع به موافقت‌نامه‌هاي دوجانبه سرويس‌هاي پستي وضع كنند.
هاينريش ون استفان، مديركل پست كنفدراسيون آلمان شرقي توانست طرح اتحاديه جهاني پست را تنظيم كند. بر اساس طرح پيشنهادي او نمايندگان ۲۲ كشور در اولين كنگره پستي جهان كه از سوي دولت سوئيس تشكيل شده بود، گرد هم آمدند. در ۹ اكتبر ۱۸۷۴ بر اساس معاهده برن، اتحاديهٔ عمومي پست‌ها تأسيس شد. اعضاي اين اتحاديه در طول ۳ سال به شدت افزايش يافت و به همين دليل در ۱۸۷۸ عنوان اتحاديهٔ عمومي پست‌ها به اتحاديهٔ جهاني پست تغيير نام يافت.[۵] پس از تأسيس سازمان ملل متحد در ۱۹۸۴ به عنوان يكي از مؤسسات تخصصي وابسته به سازمان ملل مطرح شد.[۶] ۹ اكتبر ۱۸۷۸، سال‌روز تأسيس اتحاديهٔ جهاني پست هر سال گرامي داشته مي‌شود. اين روز به طور رسمي توسط قطعنامه مصوب كنگره توكيو، ۱۹۶۹ به عنوان روز جهاني پست نام‌گذاري شد.