برچسب‌ها: كريسمس 2014سال نو ميلادي 2014
نوشته شده در چهارشنبه ششم آذر 1392ساعت 17:33 توسط آندرياس رافع-Andreas Rafe| نظر بدهيد
                                  

 

درخت كريسمس درختي تزئين شده است كه معمولا درخت هميشه سبز است مانند كاج و نراد. درخت كريسمس از زمان‌هاي قديم مربوط به كريسمس بوده است. يك درخت كريسمس مصنوعي شي است كه به يك درخت شباهت دارد و معمولا از پلي وينيل كلرايد ساخته شده است. درخت معمولا با اشيايي مثل سيب، آجيل و خرما تزيين مي‌شود. در قرن هجدهم ميلاد، روشن كردن درخت توسط شمع‌ها آغاز شد و موقعي كه برق اختراع شد، برق توانست به وسيله چراغ‌هاي كريسمس جايگزين شمع شود. امروزه، اشياء مختلفي از جمله حلقه گل، زرورق و آبنبات عصايي بر روي درخت مي‌گذارند. يك فرشته يا ستاره ممكن است در بالاترين قسمت باشد كه نشان دهنده ميزبان فرشتگان است يا فرشته فرشته بيت لحم از تولد حضرت عيسي است

 

پيشينه

مدت‌ها پيش از ظهور مسيحيت، گياهان و درختان سبز معناي ويژه‌اي براي مردم در فصل زمستان داشته‌اند. همين‌طور كه امروزه مردم خانه‌هاي خود را با درختان كاج و صنوبر تزيين مي‌كنند، مردم باستان نيز شاخه‌هاي درختان را بر روي درب‌ها و پنجره‌هاي خانه‌هاي خود آويزان مي‌كردند. در بسياري از كشورها، مردم باور داشتند كه اين درختان سبز آن‌ها را از جادوگري، ارواح، ارواح شيطاني و بيماري‌ها دور نگه مي‌دارد.[۱]

درخت صنوبر به طور سنتي در جشن‌هاي مسيحيان و كافران براي هزاران سال استفاده مي‌شده‌است. كافران هنگامانقلاب زمستاني از اين درختان براي تزيين خانه‌هاي خود استفاده مي‌كردند. مسيحيان اين درختان را نماد زندگي هميشگي با خدا مي‌دانستند. هيچ‌گاه مشخص نشده‌است كه اين درختان براي نخستين بار براي كريسمس استفاده مي‌شده‌اند. احتمال مي‌رود كه درختان كريسمس براي نخستين بار حدود ۱۰۰۰ سال پيش در شمال اروپا مورد استفاده قرار گرفته‌باشند.[۲] برخي بر اين باورند كه سنت بونيفاس درخت كريسمس را در سدهٔ هفتم ميلادي ايجاد كرد. برخي نيز بر اين باورند كه قدمت درختان به سال ۱۵۰۰ ميلادي در آلمان يا لتوني باز مي‌گردد.[۳]

مصر

در مصر باستان، انقلاب زمستاني با عقب‌كشيدن آب‌هاي شاخه‌هاي مختلف رودخانهٔ نيل هم‌زمان مي‌شد. آب‌هاي نيل با عقب‌كشيدن خود، خاك‌هاي حاصلخيز را پشت سر مي‌گذاشت و شرايط مناسبي را براي اجراي جشنوارهٔ زمستاني ايجاد مي‌كرد.[۴]

مصريان باستان رنگ سبز را نماد پيروزي زندگي بر مرگ مي‌دانستند. آن‌ها برگ‌هاي سبز درختان خرما را در طول انقلاب زمستاني به خانه‌هاي خود مي‌آوردند.[۵][۶] مصريان باستان گياهان را در مراسم مذهبي خود استفاده مي‌كردند ودرختان خرما را درختاني مقدس مي‌پنداشتند. قدمت اين درختان در مصر باستان به ۵۵۰۰ تا ۳۱۰۰ سال پيش از ميلادمسيح باز مي‌گردد.[۷][۸] اين درختان منابع مهمي براي مصريان بودند؛ از ميوه‌هاي آن‌ها تغذيه مي‌كردند و از چوب آن‌ها به عنوان سرپناه استفاده مي‌كردند.[۴]

آلمان

در سدهٔ هفتم يا اوايل سدهٔ هشتم ميلادي، سنت بونيفاس به عنوان يك وابستگي مذهبي با آرمان تبديل كافران به مسيحيت وارد آلمان شد. اين سنت به شكلي خستگي‌ناپذير مشغول نابودي بت‌ها و نيايش‌گاه‌هاي بت‌پرستان سراسر آلمان و ساخت كليساهاي مسيحيت شد.[۹][۱۰]

افسانه‌هاي مختلفي دربارهٔ ايده‌پردازي درختان كريسمس توسط سنت بونيفاس وجود دارد. برخي بر اين باورند كه شكل مثلثي درخت صنوبر، نمادي از تثليث مسيحيت است. افسانه‌اي ديگر ادعا مي‌كند كه سنت بونيفاس يك درخت بلوط را كه كافران مي‌پرستيدند، قطع‌كرد و درخت صنوبر را به عنوان نماد مسيحيت به مردم معرفي‌كرد.[۱۱] در سال آينده، همهٔ كافران آلمان مسيحي شدند و درخت صنوبر را براي جشني به نام كريسمس كه جايگزين انقلاب زمستاني شد، تزيين كردند. سپس، كريسمس گسترش پيدا كرد و با آويزان‌كردن زيورآلات و اسباب بازي‌هاي كودكان بر درخت اين جشن، درخت آن به درخت امروزي كريسمس تبديل‌شد

روم

مردم روم از درختان صنوبر براي تزيين نيايش‌گاه‌هاي خود استفاده مي‌كردند.[۲] بت‌پرستان رومي جشن ساتورناليا(جشن خداي زحل) را در ۱۷ دسامبر برگزار مي‌كردند.[۱۲]

درخت كريسمس امروزي

كريسمس امروزي به احتمال زياد در اواسط سدهٔ پانزدهم ميلادي در آلمان آغاز گرديد كه درخت كريسمس در آن مورد استفاده قرار گرفت. هم‌چنين ادعا مي‌شود كه نخستين درخت كريسمس در سال ۱۵۱۰ در ريگا، لتوني ساخته‌شد. لوحي در ميدان هال در ريگا وجود دارد كه متن «درخت سال نو در سال ۱۵۱۰ در ريگا» بر روي آن حكاكي شده‌است.[۱۳]

تزيين

از زمان ملكه ويكتوريا، مردم جواهرات تزييني را در درخت كريسمس براي نشان‌دادن شور و هيجان استفاده مي‌كنند.[۱۴]

انواع درختان

درختان طبيعي (واقعي)

ميليون‌ها خانواده در جشن كريسمس از درختان طبيعي استفاده مي‌كنند.[۱۵]

برخي از مزيت‌هاي درختان طبيعي عبارتند از:[۱۶]

  • قيمت: قيمت يك درخت طبيعي كريسمس كم‌تر از ۱۰ تا ۱۰۰ دلار يا بيشتر از آن باشد و قيمت آن وابسته به اندازهٔ و گونهٔ آن است. در حالي كه قيمت درختان مصنوعي از ۲۵ تا ۴۰۰ دلار است.
  • محيط زيست: درختان طبيعي به محيط زيست آسيبي نمي‌رسانند و كربن دي‌اكسيد هوا را نيز جذب مي‌كنند

درختان مصنوعي (ساختگي)

درخت كريسمس مصنوعي براي نخستين بار در سدهٔ نوزدهم ميلادي در آلمان اختراع‌شد. آلماني‌ها براي جلوگيري ازجنگل‌زدايي كه در حال رخ‌دادن بود و با توجه به محبوبيت درخت كريسمس، نخستين درختان مصنوعي كريسمس را با استفاده از پرهاي سبز رنگ غاز ساختند.[۱۷] در سال ۱۹۳۰، شركت قلم موي آديس كه در ايالات متحده آمريكا قرار داشت، درخت‌هاي كريسمسي را توليد كرد كه در آن‌ها به جاي پر از قلم مو استفاده شده‌بود كه نسبت به پرها محكم‌تر بودند و خطر آتش‌سوزي آن‌ها نيز كم‌تر بود.[۱۸]

به تدريج محبوبيت اين درختان افزايش يافت و به دلايلي جايگزين درختان طبيعي شدند. براي نمونه، برخي از صاحب‌خانه‌ها به دليل خطر آتش‌سوزي به اجاره‌نشين‌ها اجازه نمي‌دادند كه از درختان مصنوعي استفاده كنند.[۱۹] برخي از مزيت‌هاي درختان كريسمس مصنوعي عبارتند از:[۲۰]

  • پاكيزگي: در درختان مصنوعي دست‌ها يا لباس‌ها به شيرهٔ درختان نمي‌چسبد و نيازي به مراقبت و آب‌دادن ندارند.
  • ايمني: از آن‌جا كه درختان طبيعي به چراغ‌ها در كريسمس نزديك‌اند، امكان خطر آتش‌سوزي وجود دارد. اما درختان مصنوعي با كيفيت از پلي وينيل مقاوم در برابر آتش ساخته شده‌اند و حتي اگر يك جرقهٔ الكتريكي وجود داشته‌باشد، كم‌تر زيان عمده‌اي وارد مي‌شود.
  • قابل استفاده‌شدن مجدد: اگر چه در ابتدا قيمت يك درخت مصنوعي از درخت طبيعي بيشتر است، اما سال‌هاي زيادي مي‌تواند سالم بماند و در كريسمس استفاده‌شوند.
  • سبك‌هاي گوناگون: درختان مصنوعي داراي انواع سبك‌هاي گوناگون هستند كه قابل دسترسي هستند. درختان مصنوعي در همهٔ اندازه‌ها (از درختان روي ميزي گرفته تا درختان بزرگ) در دسترس هستند.

درختان پردار

درختان امروزي

درختان طراحي‌شده

انواع ديگر درختان مصنوعي

ديگر درختان

مسائل زيست‌محيطي

درختان كريسمس جعلي باعث انتشار گازهاي گلخانه‌اي مي‌شوند كه آن‌ها نيز يكي از عوامل گرماي كرهٔ زمين هستند. درختان كريسمس از نوعي پلي وينيل كلرايد پلاستيكي ساخته شده‌اند كه از نفت به دست آمده و ممكن است دارايسرب يا ديگر سموم باشد. درختان مصنوعي كه پنج تا شش سال در كريسمس مورد استفاده قرار مي‌گيرند، پس از تبديل‌شدن به زباله، تجزيه مي‌شوند. اما درختان طبيعي به طور كامل قابل بازيافت هستند. درختان واقعي نيازمند مقدار زيادي آب به ويژه در سال‌هاي نخست هستند، اما بسياري از مزارع در مناطقي واقع شده‌اند كه آب لازم را ندارند.[۲۱]

هر درخت كريسمس طبيعي مي‌تواند يك تا سه نهال تازه توليد كند. بنابراين، برش تعدادي از درختان زنده و استفاده از آن‌ها در جشن كريسمس، موجب كاهش پالايندگي هوا نمي‌شود. درختان كريسمس گاز كربن دي‌اكسيد و ديگر گازها را جذب مي‌كنند و اكسيژن وارد هواكره مي‌.كنند. اين درختان به ثبات خاك و حفظ منابع آب كمك مي‌كنند و پناهگاه حيات وحش هستند.[۲۲] درختان كريسمس طبيعي با جداسازي كربن با گرمايش جهاني مبارزه مي‌كنند. درختان كريسمس مصنوعي نيز به هيچ كود و آفت‌كشي نياز ندارند.[۲۳]

توليد

درختان كريسمس بر روي زمين‌هاي غير حاصلخيزي رشد مي‌كنند كه براي توليد ساير محصولات كشاورزي مناسب نيستند. با اين حال، درختاني كه روي خاك‌هاي حاصلخيز رشد مي‌كنند، سالم‌تر و داراي كيفيت بهتر هستند. كشورهايايالات متحده آمريكا، مكزيك و بخش‌هايي از كارائيب داراي بازارهاي صادراتي درختان هستند. بازارهاي صادراتي فعلي براي توليد درختان با كيفيت بهتر رقابت مي‌كنند.[۲۴]

در سال ۱۹۳۰، شركت آمريكايي به نام آديس نخستين درخت مصنوعي كريسمس را توليد كرددر سال ۲۰۰۹، اورگان،كاروليناي شمالي، ميشيگان، پنسيلوانيا، واشينگتن، نيويورك و ويرجينيا برخي از ايالات آمريكا بودند كه به توليد درختان كريسمس پرداختند. در همين سال، بر روي ۱۷۰٬۰۰۰ هكتار زمين كشاورزي در آمريكا درخت توليد كردند.[۲۶]

نگارخانه

روز باكسينگBoxing Day

26 دسامبر 

روز باكسينگ (به انگليسي: Boxing day)يك روز تعطيل عمومي در اتحاديه كشورهاي همسود بويژه انگليس،استراليا، نيوزلند و كانادا است. اين روز كه در ۲۶ دسامبر هر سال ميلادي جشن گرفته مي‌شود يك روز پس ازكريسمس است و اغلب كشورهاي مذكور روزهاي كريسمس و باكسينگ را تعطيل و جشن مي‌گيرند.

نام‌شناسي

هرچند علت اصلي نامگذاري اين روز معلوم نيست اما عقيده بر آن است كه ريشه آن box به معناي جعبه است كه اشاره به جعبه هداياي كريسمس دارد. در گذشته در اين روز هدايايي به كارمندان زيردست و افراد فقير داده مي‌شد.

تجارت

روز باكسينگ امروزه به يكي از روزهاي تجاري مهم در كشورهاي مذكور تبديل شده است به گونه‌اي كه حراجيهايسرتاسري در بسياري از كشورهاي مذكور در اين روز انجام مي‌گيرد.

 


برچسب‌ها: درخت كريسمسسرو كريسمسكاج كريسمس
نوشته شده در چهارشنبه ششم آذر 1392ساعت 16:3 توسط آندرياس رافع-Andreas Rafe| نظر بدهيد

كريسمَس (به انگليسيChristmas)‏ يا نوئل (به فرانسويNoël)‏ اسم جشني است در آيين مسيحيت كه به منظور گرامي‌داشت زادروز مسيح برگزار مي‌شود. بسياري از اعضاي كليساي كاتوليك روم و پيروان آيين پروتستان، كريسمس را در روز ۲۵ دسامبر جشن گرفته و بسياري آنرا در شامگاه ۲۴ دسامبر نيز برگزار مي‌كنند. اعضاي بيشتر كليساهايارتودوكس در سراسر دنيا نيز روز بيست و پنجم دسامبر را به عنوان ميلاد مسيح جشن مي‌گيرند. برخي از مسيحيان ارتودوكس در روسيه، اوكراين، سرزمين مقدس (ناحيه تاريخي اسرائيل) و ديگر مكانها، به سبب پيروي از گاهشماري يولياني، جشن كريسمس را در روز ۷ ژانويه برپا مي‌دارند. اعضاي كليساي ارامنه طبق سنت منحصر به فردي، روز ميلاد و همچنين روز غسل تعميد مسيح را همزمان در روز ششم ژانويه جشن مي‌گيرند.

ايام دوازده روزه كريسمس با سالروز ميلاد مسيح در ۲۵ دسامبر آغاز گشته و تا جشن خاج‌شويان در روز ۶ ژانويه ادامه مي‌يابد. هرچند مهم‌ترين عيد مذهبي در گاهشمار مسيحي، روز عيد پاك (به عنوان روز مصلوب شدن و رستاخيز عيسي) است، مردم بسياري به‌خصوص در كشورهاي ايالات متحده و كانادا، كريسمس را مهم‌ترين رويداد سالانه مسيحي محسوب مي‌دارند. با وجودي كه اين روز، يك عيد مذهبي شناخته مي‌شود، از اوايل سده بيستم ميلادي به بعد به طور گسترده به عنوان يك جشن غير مذهبي برگزار شده و براي بيشتر مردم، اين ايام فرصتي است براي دور هم جمع شدن اقوام و دوستان و هديه دادن به هم. كريسمس با آيين‌هاي ويژه‌اي به‌طور مثال آراستن يك درخت كاج، برگزار شده و شخصيتي خيالي به نام بابانوئل در آن نقشي مهم دارد.

ريشه لغوي

واژه كريسمس (به انگليسيChristmas)‏، به معناي «مراسم عشاي رباني (مَس) در روز مسيح»[۱] در حدود سال ۱۰۵۰ ميلادي به صورت واژه Christes maesse در انگليسي قديم به معني «جشن مسيح»، وارد زبان انگليسي گرديد و محققان معتقدند، گونه كوتاه‌تر آن يعني Xmas شايد در قرن سيزدهم براي نخستين بار به كار رفته باشد. واژه قديميتر «يول» (Yule) احتمالاً از واژه آلماني jōl يا انگلوساكسوني geōl كه به جشن انقلاب زمستاني اشاره دارد، مشتق شده‌است. واژه‌هاي متناظر در ديگر زبانها چون، نَويداد (Navidad) در اسپانيايي، ناتاله (Natale) در ايتاليايي و نوئل(Noël) در فرانسوي، همگي معناي «ميلاد» را تداعي مي‌كنند و واژه آلماني «وايناختِن» (Weihnachten)، به معني «شب تقديس‌شده» مي‌باشد.

ريشه تاريخي

نمايي از دكوراسيون كريسمس گالري لافايت درپاريس. تاثير اقتصادي كريسمس از مهم‌ترين عواملي است كه به طور پيوسته در طول چند سده گذشته در بسياري از مناطق جهان، باعث رشد اقتصادي بوده‌است.

در دوران ما قبل تاريخ، مردم سرزمين‌هاي مختلف، فرا رسيدن نيمه زمستان را – كه شب‌ها به تدريج كوتاه مي‌شد و طول روزها افزايش مي‌يافت - با آتش افروزي و آيين‌هاي قرباني و مراسم سنتي جشن مي‌گرفتند. روميان، اين روزها را جشن " ساتورناليا "، مي‌ناميدند و در ماه دسامبر، چند هفته را به شادماني و قمار بازي مي‌گذراندند. قبايل ژرمن شمال اروپا نيز نيمه زمستان را با عيش و نوش و مراسم مذهبي جشن مي‌گرفتند.[۲] جامعه مسيحيت اوليه، ميان تاريخ واقعي ميلاد عيسي مسيح و مراسم مذهبي بزرگداشت اين واقعه، فرق مي‌نهاد. در دو قرن نخست پيدايش آيين مسيحيت، بازشناسي تاريخ زادروز شهداي مسيحي و به پيروي از آن، عيسي، با مخالفتهاي بسياري در بين پيروان اين آيين روبرو شد. عده بسياري از پدران كليسا، نظرات نيشدار و كنايه‌آميزي در خصوص برپايي جشن تولد افراد در اديان پاگانيسم(آيينهاي دگركيشي يا چندخدايي) داشتند و در واقع از ديد كليسا، اين روزِ جانسپاري قديسان و شهدا بود كه مي‌بايست به عنوان روز واقعي به دنيا آمدن آنان، گرامي داشته شود. منشا دقيق انتخاب روز ۲۵ ماه دسامبر به عنوان ميلاد عيسي مسيح در پرده‌اي از ابهام قرار دارد و تاريخدانان در مورد آنكه مسيحيان از چه زماني شروع به برپاداشتن جشن ميلاد مسيح نمودند، راسخ نيستند. گرچه اناجيل چهارگانه در عهد جديد، تولد عيسي را با جزئيات شرح مي‌دهند، ولي هيچ تاريخي در آنها ذكر نشده‌است.[۳] روز ۲۵ دسامبر، براي نخستين بار در سال ۲۲۱ پس از ميلاد، در نوشته‌هايسكستوس ژوليوس افريكانوس (اولين تاريخنگار مسيحي) به عنوان روز تولد مسيح، انعكاس يافته و بعدها به طور فراگير در عالم مسيحيت پذيرفته شده‌است.

اما بيشتر محققان معتقدند كه اين روز در امپراتوري روم جايگزيني براي جشن «روز تولد خورشيد شكست ناپذير» (dies solis invicti nati) كه در هنگامه انقلاب زمستاني به عنوان نماد نوزايي خورشيد، به دور افكندن زمستان و نداي تولد دوباره بهار و تابستان برگزار مي‌شد، رايج گرديد و در واقع كريسمس، صورت «مسيحي شده» اين جشن است. پيش از پذيرفتن آيين مسيحيت به عنوان دين رسمي روم در قرن چهارم ميلادي، روميان هر ساله در روز ۱۷ دسامبر در جشني به نام ساتورناليا به سياره كيوان (ساتورن)، ايزد باستاني زراعت، احترام مي‌نهادند. اين جشن تا هفت روز ادامه ميافت وانقلاب زمستاني را كه طبق گاهشماري يولياني باستان حدوداً در ۲۵ دسامبر واقع مي‌شد، شامل مي‌گرديد. هنگام عيد ساتورناليا، رومي‌ها اقدام به برپاداشتن جشن و سرور، به تعويق انداختن كسب و كار و منازعات، هديه دادن به همديگر و آزادكردن موقتي برده‌ها مي‌نمودند. همچنين آيين رازآميز ميترائيسم، بر پايه پرستش ايزد باستان ايران زمين، ميترا، در سرزمينهاي تحت فرمانروايي روم باستان اشاعه زيادي يافته بود و بسياري از روميان، رويداد بلندتر شدن روزها به دنبال انقلاب زمستاني را با شركت كردن در مراسمي به منظور بزرگداشت زادروز ميترا، در ۲۵ دسامبر جشن مي‌گرفتند. اين جشنها و ساير مناسك تا اول ژانويه ادامه ميافت كه روميان اين روز را نخستين روز ماه و سال جديد مي‌دانستند.

كليساي كاتوليك روم روز ۲۵ دسامبر را به عنوان زادروز مسيح برگزيد تا به مراسم پاگانيسم در آن زمان معنا و مفهوم مسيحي بخشد. براي نمونه، كليسا جشن زادروز ميترا خداي نور و روشنايي را با جشن بزرگداشت زادروز عيسي كه عهد جديد او را نور و روشني جهان مي‌نامد، جايگزين نمود. كليساي كاتوليك با اين اميد كه پيروان آيين ميترا را به آيين مسيحيت وارد كند، به انها اجازه داد تا به عنوان بزرگداشت زادروز مسيح به برگزاري جشن و سرور خود در تاريخ معين شده پيشين ادامه دهند.

بابانوئل

نوشتار اصلي: بابا نوئل

شخصيتي كه امروزه به شكل پيرمردي مهربان و چاق است و با لباس سرخ رنگ و ريشي سفيد و بلند، هنگام كريسمس در ميان برگزاركنندگان اين جشن ظاهر مي‌گردد به چندين اسم شناخته مي‌شود كه بابانوئل (Papa noel)، سانتا كلوز (Santa claus) و سنت نيكولا (Saint Nicola) از معروفترين اين اسامي‌اند.

تاريخچه بابا نوئل

در سده چهارم ميلادي، يكي از اسقف‌هاي آسياي صغير (تركيه امروز) به خاطر رفتار مهربانانه اش با كودكان شهرت يافت. اين شخص كه بعدها به سنت نيكولاس (نيكولاس قديس) شهرت يافت، در نقاشي‌هاي قرون وسطا و عصررنسانس به شكل مردي بلند بالا با چهره‌اي جدي و نجيبانه نشان داده شده‌است و تا حدود قرن شانزدهم، جشن مخصوص او در روز ششم دسامبر در سراسر اروپا برگزار مي‌گرديد، اما از آن پس، اين جشن، تنها به پروتستان‌هاي هلند منحصر گرديد.[۴] مهاجران هلندي كه به آمريكاي شمالي كوچ كردند، اين رسم را با خود به آن كشور بردند و در آنجا بود كه نام او به سانتا كلوز (به انگليسيSANTA CLAUS)‏ تغيير يافت.

آيين‌هاي كريسمس

برگزاري كريسمس در كشورهاي مختلف مسيحي بنا به سنت و رسم و رسوم آنان، تفاوت‌هايي نيز با يكديگر دارد. اما مشتركات اين مراسم اين است كه: مسيحيان براي جشن گرفتن ميلاد عيسي مسيح به كليساها مي‌روند، در منزل يك درخت كاج را تزيين و چراغاني مي‌كنند و در خيابان‌ها و كوچه‌ها دسته‌دسته سرودهاي پرستشي و شكرگزاري اجرا مي‌نمايند.

درخت سرو

امروزه در تمام جهان درخت سرو نماد مهم كريسمس است. اما درخت سرو در آئينهاي پاگان و فرهنگ قديم ايران نيز بسيار مهم بوده و درخت جاودانگي تلقي مي شده است هنوز در بسياري از نقاط ايران به درخت سرو با نگاه تقدس نگاه مي شود داستان درخت سرو كاشمرسرو كشمر‏ و بريده شدن آن بدستور خليفه عباسي يكي از مطالب تاريخي در موردتقدس درخت سرو است در خراسان و بطور مشخص در زيبد درخت سروي وجود دارد كه در يكصد سال گذشته بارها بخاطر رفتار مردمان سنتي و نوگرايان بر سر تقدس درخت درگيري بوجود آمده است.در اكثر شهرهاي قديمي آسياي ميانه هنوز هم بر درختان سرو روش و يا تكه پارچه اي گره مي زنند به اميد اينكه گره از مشكل آنها گشوده شود و به آرزوي خود برسند.

كريسمس در هند

اگر چه كريسمس جشنواره يي در تقويم مسيحي است، اما در هند به عنوان يك سرگرمي و تفنن داراي اهميت ويژه‌اي است. در هند اين جشنواره داراي معني خاصي براي وحدت هند در عين تنوع و گوناگوني ست كه در سراسر جهان شناخته شده‌است. و به دليل نفوذ اروپا در اين كشور براي مدت طولاني, دين در سراسر كشور پخش شده‌است. كريسمس مهمترين جشنوارهٔ مسيحيان هند است. به عنوان بخشي از جشن, به اعضاي خانواده هديهٔ كريسمس مي‌دهند و يا به مردم فقير از طريق موسسه خيريه پول ميرسانند. مردم تزئين خانه‌ها و كليساهاي خود را با گل بنت قنسول (پوانزتيا) به خاطر نيمه شب تزئين مي‌كنند. در جنوب هند، مسيحيان لامپ رس كوچك روي پشت بام‌ها و ديوارهاي خانه‌هاي خود قرار مي‌دهند، كه هندوها در طول جشنواره خود به نام ديوالي اين كار را انجام مي‌دهند. در گوا، تمام هتل‌ها در دوره كريسمس پر از مسافر هستندآداب و رسوم محلي هند و سنت تاثير سنگيني بر كريسمس هندي گذاشته و اين در دكوراسيون قابل رويت است به اين صورت كه مسيحيان هند خانه‌هاي خود را با برگ انبه تزئين مي‌كنند. كليسا‌ها اغلب داراي سرويس عصرانه در كريسمس هستند و با شمع و گل بنت قنسول به طور شگفت انگيزي تزئين مي‌شوند. تزئينات در خيابان‌ها و معابر نيز قابل مشاهده هست. جامعه مسيحي در هند كريسمس را با خوشنودي و از خود گذشتگي جشن مي‌گيرند.جشن كريسمس با پايكوبي، كيك، شمع و دكوراسيون درخت سرو تزئين شده برجسته مي‌شود. در نقاط مختلف هند، به خصوص شهرهاي دهلي، بمبئي، بنگلور و چناي، كريسمس به شادماني توسط مردم از تمام اديان و جوامع جشن گرفته مي‌شود. روز كريسمس (روز بزرگ) در زبان هندي به نام يك روز تعطيل ملي در هند است و مردم از تمام اديان براي شادي به دوستان مسيحي خود ميپيودند. در خانواده‌هاي مسيحي، آماده سازي براي كريسمس حداقل يك ماه قبل شروع مي‌شود. خانم‌ها شروع به پختن كيك‌هاي سنتي كريسمس مي‌كنند، نه تنها با تمام اعضاي خانواده، بلكه همسايه ها! فعاليت‌هاي خريد انجام مي‌گيرد به طوريكه همه اقدام به خريد لباس‌هاي جديد براي اين جشنواره مي‌كنند. هداياي كريسمس نيز براي دوستان، اقوام و بچه‌ها در خانواده خريداري شده‌است. جشن‌هاي كريسمس در نقاط مختلف هند در جنوب هند، مسيحيان به سبك هندوها لامپ رس روي پشت بام‌ها و ديوارهاي خانه‌هاي خود روشن مي‌كنند. به همان شيوه كه هندوها تزئين خانه‌هاي خود را در جشنواره ديوالي انجام مي‌دهند. علاوه بر اين، در چندين ايالت هند تزئين درخت موز يا انبه به جاي درخت كاج سنتي مورد استقبال قرار مي‌گيرد. در شمال غرب هند، مسيحيان قبيله‌اي از قبيله بهيل، بعد از شب به مدت يك هفته در طول كريسمس به پايكوبي پرداخته و تمام شب را آواز مي‌خوانند. در بمبئي، كه داراي يكي از بزرگترين جوامع كاتوليك رومي در هند است، سنت به تصوير كشيدن صحنه‌هاي ولادت و تزئين خانه با ستاره‌هاي بزرگ وجود دارد.

هيجان انگيز ترين جشن كريسمس در هند را مي‌توان در حالت سرور و نشاط در شهر بندري گوا ديد. تعداد زيادي از گردشگران داخلي و بين المللي به سواحل گوا مي‌آيند ودر طول جشنواره كريسمس به تماشاي گوا در بهترين حالت فرهنگي خود مي‌پردازند. همچنين مي‌توان در بهترين موسيقي و رقص گوا در جشن ميهماني كريسمس شركت كرد. كاتوليك‌ها در گوا در برنامه‌اي سنتي و محلي به نام ميسسا و گالو يا "كلاغ خروس" شركت مي‌كنند كه ساعات اوليه صبح انجام مي‌شود. كارناوال، قبل از روزه، مهم ترين رويداد در گوا است كه شبيه به "ماردي گراس" در نيواورلئان است

 


برچسب‌ها: كريسمس
نوشته شده در چهارشنبه ششم آذر 1392ساعت 16:0 توسط آندرياس رافع-Andreas Rafe| نظر بدهيد
       

 

   

بابانوئل يك شخصيت تاريخي و داستاني در فرهنگ عاميانه كشورهاي غربي و مسيحي است. نام بابانوئل با جشنكريسمس آميخته شده‌است. بابا نوئل عمدتاً يك پيرمرد چاق با ريش سفيد بلند و لباس قرمز است كه در روز كريسمس يا شب قبل از آن هديه‌هايي را براي بچه‌ها مي‌آورد

نام‌شناسي

پس از مهاجرت هلندي‌ها به آمريكاي شمالي نام سنت نيكلا به سانتا كلاوز "SANTA CLAUS" تغيير يافت.[۲] بابانوئل كه در زبان فارسي به كار برده مي‌شود، برگرفته از اصطلاح فرانسوي پاپانوئل Papa Noël و يا Père Noël (پدر نوئل) است. در بيشتر كشورهاي دنيا نام انگليسي - آمريكايي آن سانتا كلاوز Santa Claus استفاده مي‌شود. سن نيكولاس، بابا كريسمس و كريس كرينگل ديگر نامهاي آن است.

ريشه تاريخي

    

بابا نوئل اشاره به نام يكي از كشيشان مسيحي به نام سن نيكولاس دارد كه در قرن چهارم ميلادي مي‌زيست و از اهالي بيزانس و منطقه آناتولي در تركيه فعلي بوده‌است. وي به خاطر كمك و دادن هديه به فقرا شهرت داشت. جسدسنت نيكلا (نيكلاس) اكنون در كشور تركيه در منطقه Demre (سواحل دريايي مديترانه) مدفون است و به علت موميايي شدن طبيعي (به علت سرما) هنوز قسمتهايي از آن سالم مانده‌است. دانشمندان در سال ۲۰۰۳ موفق به باز سازي صورت وي از روي استخوانها شدند و با كمال تعجب دريافتند كه بابا نوئل واقعي رنگين پوست (پوستي به رنگ قهو اي روشن) بوده‌است.

اعتقادات مسيحيان درباره بابا نوئل

 

مسيحيان اروپايي، آمريكايي، برخي مسيحيان ارمني و قسمتي از مسيحيان فارسي زبان، در شب كريسمس خود و كودكانشان را براي آمدن «بابا نوئل» آماده مي‌نمايند. برخي از اعتقادات ايشان درباره بابا نوئل به شرح زير است(البته پر واضح است كه اين باورها مختص كودكان مسيحي مي‌باشد):

  • كودكان جورابهاي خود را بر ميخهايي در بالاي تخت خوابشان مي‌آويزند(اين نيز از كارهاي «نيكلاس» قديس برداشت شده كه جورابهاي بچه‌ها را پر از هدايايش مي‌كرد)
  • اعتقاد بر اين است كه بابا نوئل از «شومينه» وارد خانه مي‌شود
  • خانه بابانوئل و كارخانه اسباب بازي سازي اش در قطب شمال قرار دارد
  • بابانوئل با نوعي سورتمه كه چندين گوزن شمالي آن را مي‌كشند به شهرهاي مختلف مي‌رود. سورنمه‌اي كه قادر به پرواز است.
  • بابا نوئل مي‌داند كه كدام بچه در طول سال خوب بوده و كدام بد؟ چون او با خداوند ارتباط دارد. و او فقط به بچه‌هاي خوب هديه مي‌دهد.
  • بابا نوئل و «مامان نوئل» در كارخانه‌شان در قطب شمال با همكاري كوتوله‌هاي پريزاد (Elf) هدايا را توليد مي‌كنند.

نگارخانه

 

 


برچسب‌ها: بابانوئلكريسمس 2014
نوشته شده در چهارشنبه ششم آذر 1392ساعت 15:6 توسط آندرياس رافع-Andreas Rafe| نظر بدهيد
         

 

 

           

 

 

             بر روي نام غذا كليك كنيد تا به صفحه اصلي برويد.

ا

ب

پ

ت

خ

د

ژ

س

ش

ف

ق

ك

ك (ادامه)

ن

 


برچسب‌ها: غذاهاي كريسمس
نوشته شده در چهارشنبه ششم آذر 1392ساعت 15:2 توسط آندرياس رافع-Andreas Rafe| نظر بدهيد

     عيد پاك

              
شمايلي از سده ۱۶ مربوط به مذهب ارتودكس روسي كه در آن رستاخيز عيسي مسيح ترسيم شده‌است.

عيد پاك يا عيد قيام يكي از روزهاي تعطيل در سال مسيحي است كه يكشنبه‌اي در ماه مارس يا آوريل است. مسيحيان بر اين باورند كه در اين روز عيسي مسيح پس از اينكه به صليب كشيده شده بود دوباره زنده شده و برخاست (رستاخيز).

عيد پاك در پايان هفتهٔ مقدسي است كه عيسي وارد اورشليم مي‌شود و توسط سربازان رومي دستگير و پس از تحمل مصائب و سختي‌ها بر فراز تپه جلجتا در اورشليم مصلوب مي‌شود. زمان اين عيد، برخلاف ساير اعياد و مراسم، ثابت نيست و هر سال ميان ۲۲ مارس تا ۲۵ آوريل تغيير مي‌كند.

ريشه تاريخي

اين جشن، به نام عيد فصح يا عيد فطير بزرگترين عيد كليميان بود كه آن را به ميمنت خروج قوم اسرائيل از مصر، جشن مي‌گرفتند

يهوديان آن را به نام فصاح/فسح يا فشاخ (با كسر اول) مي‌شناختند كه به معناي "عبور" است. واژه‌هاي فساخ و پساك و سرانجام "پاك" از همين واژه مشتق شده است. اين عيد را در زبان‌هاي ديگر اروپايي ايستر يا اوسترن مي‌خوانند و براي آن دلايلي آورده‌اند كه بر آن توافق نيست.

ابوريحان بيروني، دانشمند ايراني، در "آثار الباقيه" شأن نزول و اهميت اين عيد را نزد يهود و نصارا به تفصيل توضيح داده است.

به قول بيروني پيروان آيين يهود نخستين روز از هفت روزي كه آن را "فطيرخوران" خوانند را فسحا ناميده‌اند؛ و آن روزي است كه بني‌اسرائيل از مصر بيرون آمدند، به ارض كنعان رفتند و به سرزمين آباد فلسطين رسيدند.

بني اسرائيل كه از دوران زجر و اسارت در مصر به جان آمده بودند، با رسيدن به سرزمين موعود، آزادي خود را جشن گرفتند و شادي كردند.

اين عيد در آيين يهود از شامگاه روز چهاردهم نيسان شروع مي‌شود و تا يك هفته ادامه دارد.

بزرگترين عيد مسيحيان

 

براي مسيحيان، عيد پاك با رستاخيز و قيام مسيح پيوند خورده است.

طبق انجيل "عهد جديد"، عيسي مسيح دو روز پيش از "روز فصح" به صليب كشيده شد، و روز سوم، در يكشنبه‌اي كه ماه به حالت قرص تمام بود، از قبر برخاست، ۴۰ روز در زمين زندگي كرد و بعد به آسمان رفت.

مسيحيان نخستين، كه در جامعه‌اي يهودي مي‌زيستند، جشن رستاخيز پيشواي خود را همزمان با مراسم عيد فصح برپا مي‌كردند.

در سال ۳۲۵ ميلادي و پس از آن كه مسيحيت توسط دولت روم دين رسمي شناخته شد، آباي كليسا، عيد قيام مسيح را از عيد فصح يهود جدا كردند، و آن را با روايات مسيحي هماهنگ ساختند.

بدين ترتيب اولين يكشنبه بعد از بر آمدن ماه كامل (بدر) پس از رسيدن خورشيد به برج حمل را روز قيام دانستند، كه مي‌تواند ميان سوم فروردين تا آخر فروردين (۲۲ مارس تا ۲۵ آوريل) قرار گيرد.

روزها و آيين‌هاي مقدس

هم يهوديان و هم مسيحيان با رشته‌اي از آداب و مناسك به استقبال عيد فصح مي‌روند. اين مراسم در كنيسه‌ها و كليساهاي گوناگون به اشكال مختلفي برگزار مي‌شود، اما بسياري از اجزاي آن مشترك است.

مراسم عيد فصح، معمولاً از يك هفته پيش، به نام هفته پاك يا هفته مقدس شروع مي‌شود. به مؤمنان توصيه مي‌شود كه اين روزها را با روزه‌داري، امساك، پارسايي و پرهيزكاري طي كنند.

هفته فصح با روز "يكشنبه نخل" شروع مي‌شود، كه ششمين و آخرين يكشنبه از ايام توبه و روزه است.

طبق روايت، در آخرين يكشنبه پيش از عيد فصح يا فطير، حضرت عيسي پيروزمندانه وارد اورشليم شد، درحاليكه شاخي از نخل در دست داشت و پيروان او مسير حركت او را با شاخ و برگ درخت نخل فرش كرده بودند.

در اين روز مؤمنان براي نماز و عبادت به كليسا مي‌روند، و به همراه ديگران سرودها و اوراد ديني مي‌خوانند.

                      

شام آخر

شامگاه پنجشنبه عيسي مسيح ياران نزديك خود (حواريون) را فرا خواند تا با او شام بخورند. در اين مهماني، او به آنها نان و شراب عرضه كرد، سپس براي آنها سخنراني كرد و خبر داد كه به زودي دستگير خواهد شد.

پس از پايان شام، بر اساس روايات يكي از حواريون، به نام يهودا اسخريوطي، مخفيانه به نزد حاكمان رومي رفت و در ازاي پولي ناچيز مخفيگاه مسيح را به آنها لو داد و زمينه دستگيري او را فراهم كرد.

در پايان شب، وقتي حواريون به بستر خواب رفتند، مسيح به تنهايي به بالاي كوه زيتون رفت و به مناجات پرداخت و دانست كه عقوبتي سخت در انتظار اوست.

سحرگاه جمعه (آدينه نيك) سربازان رومي مسيح را در موضعي به نام "باغ جتسماني" دستگير كردند و به مقر فرماندهي بردند.

حاكمان رومي اورشليم، به تحريك "رؤساي كهنه و مشايخ قوم"، مسيح را پس از شكنجه و آزار فراوان، واداشتند كه صليبي سنگين را بر روي دوش تا بالاي تپه جلجتا حمل كند.

"جمعه نيك" روز سوگواري است. پيروان كليسا در اين روز معمولاً از خوردن گوشت پرهيز مي‌كنند. در اين روز هم سبزي‌خواري و هم سبزه‌كاري توصيه شده است.

روز شنبه را، كه روز خاكسپاري مسيح است، اهل كليسا به عبادت و تأمل و خويشتن‌داري برگزار مي‌كنند.

مسيحيان امروز در "شنبه مقدس" معمولاً به خانه‌تكاني و خريد و آشپزي و تدارك بساط روز عيد پاك مشغول هستند.

مطابق روايت، در سومين روز پس از تصليب، ياران و نزديكان مسيح سپيده دم به مدفن او رفتند تا جسد را تدهين كنند، اما عيسي را نيافتند و دانستند كه به سوي "خداوند" رفته است.

روزهاي يكشنبه و دوشنبه در همه خانه‌ها جشن برگزار مي‌شود، كه با شادماني و بزم و نوشخواري همراه است. غذاي اصلي در اين روز معمولاً از گوشت بره است.

آداب و رسوم

              

بسياري از آداب و رسومي كه در عيد پاك رواج دارد، با ريشه‌هاي كهن به آيين‌هاي اقوام دامدار و كشتكار مي‌رسد. كل اسطوره مسيح، مرگ و رستاخيز او در آستانه بهار، يادآور جشن‌هاي باروري در آغاز تمدن بشر است.

يكي از رسوم بسيار رايج در عيد پاك رنگ كردن تخم مرغ و خوردن آن است، كه بي ترديد معناي نمادين دارد.

روز عيد به ويژه بچه‌ها تخم مرغ‌هاي رنگين را، كه "خرگوش" در گوشه و كنار باغ پنهان كرده، پيدا مي‌كنند و با لذت مي‌خورند.

رنگ كردن تخم مرغ سنتي ديرين است، و احتمالا اشاره به هنر رنگرزي عيسي مسيح است كه جامه‌ها را به هر رنگي كه مي‌خواست در مي‌آورد. چنانكه خاقاني شرواني، شاعر ايراني هم به آن اشاره كرده است:

عيسي به حكم رنگرزي بر مصيبتش

نزديك آفتاب لباس سياه برد

و خرگوش، نماد زايش و باروري است، حيوان چالاكي است كه در آغاز بهار با تمام توش و توان در امر زاد و ولد كوشاست!

 

نوشته شده در سه شنبه پنجم آذر 1392ساعت 19:53 توسط آندرياس رافع-Andreas Rafe| نظر بدهيد
لينك روز هالوين به زبان انگليسي

 

 

هالووين


جرج دبليو بوش در شب هالووين در ايالات متحده آمريكا به بچه‌هايي كه براي قاشق‌زني آمده‌اند، شيريني و شكلات مي‌دهد.
كدويي براي هالووين كه به شكل روحي خوشحال درست شده و شمعي در داخل آن گذاشته شده‌است.

هالووين يكي از جشنهاي سنتي مغرب‌زمين است كه مراسم آن در شب ۳۱ اكتبر (نهم آبان) برگزار مي‌شود. بسياري از افراد در اين شب لباس‌هاي عجيب و غيرمرسوم مي‌پوشند و كودكان براي جمع‌آوري نبات و آجيل به در خانه ديگران مي‌روند. جشن هالووين بيشتر در كشورهاي آمريكا، ايرلند، اسكاتلند و كانادا مرسوم است. اين جشن را مهاجران ايرلندي و اسكاتلندي در سده نوزدهم با خود به قاره آمريكا آوردند.

يكي از نمادهاي هالووين يك كدوتنبل توخالي است كه براي آن دهان و چشم به صورتي ترسناك درآورده شده و با روشن كردن شمع در درون كدوتنبل به آن جلوه‌اي ترسناك داده مي‌شود.

تاريخچه

جشن هالووين كه از دوهزار سال قبل تاكنون در چنين روزي ميان غربيان برگزار مي‌شود، بيان كننده اعتقاد پيشينيان آنان به جهان آخرت است. آخرين روز ماه اكتبر (نهم آبان ماه) زمان برگزاري يكي از جشن‌هاي مذهبي در كشورهاي اروپايي و آمريكايي است كه به نام هالووين (Halloween) يعني روز همه مقدسين معروف است.

بنيانگذاران اين جشن قوم سلتي بودند كه سال‌ها پيش از ميلاد مسيح در ايرلند و شمال فرانسه زندگي مي‌كردند. به روايت اين قوم آغاز سال ميلادي اول نوامبر است و با اين اعتقاد آخرين شب سال يعني سي و يكم اكتبر را زمان يادآوري از ارواح درگذشتگان قرار دادند و به اين ترتيب جشني برپا مي‌كردند، همگي دور هم جمع مي‌شدند، آتش مي‌افروختند، قرباني مي‌كردند و هر كس هر غذايي داشت با ديگران قسمت مي‌كرد و همگي بر سر يك سفره مي‌نشستند چراكه بر اين باور بودند كه در اين شب راه ميان دو جهان باز مي‌شود و ارواح درگذشتگان‌شان نيز در اين جمع حاضر مي‌شوند و ارتزاق مي‌كنند؛ پس كساني كه با سخاوت بيشتري در اين جشن شركت مي‌كردند مورد شفاعت درگذشتگان نزد خداوند قرار گرفته و تا پايان آن سال از گزند بدي‌ها و بلاها در امان مي‌ماندند. نام اين جشن سوون بود.

از ديگر مراسمي كه در اين بخش برگزار مي‌شد كه البته هر كدام بعدها تغيير كرده و به شكلي كاملاً دگرگون درآمد، مي‌توان به اين موارد اشاره كرد: پوشيدن لباس‌هايي از پوست سر حيوانات، پيشگويي توسط كشيشان، خوردن سيب كه سمبل پومانا (خداي ميوه و درخت) بود و بردن باقي مانده‌هاي آتش و خاكستر به خانه‌ها با اين نيت كه آنها را از بدي‌ها و از سرماي زمستاني كه در پيش بود در امان بدارد. در انتها كشيش‌ها با شب زنده‌داري، دعا و نماز آخرين شب سال را به پايان برده و ارواح مقدس را از برزخ به بهشت رهمنون مي‌كردند. پس از گذشت ساليان دراز و با حمله رومي‌ها به اين منطقه آيين هالووين دچار تغييراتي شد كه ورود مسيحيان كريستين به اين سرزمين و اختلاط عقايد آنها به يكديگر در اين تغييرات بي‌تأثير نبود تا آنجا كه كم‌كم «شب همه مقدسين» ديگر تنها متعلق به ارواح پاك نبود بلكه شياطين و ارواح خبيثه را نيز در اين جشن حاضر مي‌دانستند. از اين رو برخي از مردم در جشن هالووين لباس‌هاي عجيب و ترسناك مي‌پوشيدند تا در برابر ارواح گناهكار ايستادگي كنند و به شكلي نمادين آنها را ترسانده و از ميان خود برانند. رفته رفته با شكل گيري زندگي شهري، كشاورزان تنها قشري شدند كه مصرانه اين جشن را برگزار مي‌كردند و براي آن به در خانه‌ها مي‌رفتند و طلب غذا و خوراك براي پذيرايي در جشن مي‌كردند. در همين دوران موضوع تريت (رفتار نيك: treat) و تريك (حيله و نيرنگ: trick) پيش آمد، به اين صورت كه اگر كسي سخاوت به خرج مي‌داد و چيزهاي بيشتري به هالووين اهدا مي‌كرد براي او يك كار نيك انجام مي‌دادند و هر كس كالا يا خوراك قابل توجهي نمي‌داد او را به سخره و بازي مي‌گرفتند. اوايل سده ۱۹ بسياري از ايرلندي‌ها به آمريكا مهاجرت كردند و به اين ترتيب بسياري از آيين‌ها و اعتقاداتشان بار ديگر دچار تغيير و تحول شد به عنوان مثال آمريكايي‌ها حضور شياطين و ارواح گناهكار در هالووين را بيشتر مورد استقبال قرار دادند و بيشتر سمبل‌هايي كه براي آن در نظر گرفتند ترسناك و خشن بود تا آنجا كه شرارت و شيطنت در اين شب كاملاً عادي و معمولي به نظر مي‌رسيد. گاه پيش مي‌آمد كه راه مردم را مي‌بستند، به در خانه‌ها سبزي و ميوه پرتاب مي‌كردند، با سنگ و كلوخ دودكش خانه‌ها را مسدود مي‌كردند و ديگران را مورد آزار و اذيت قرار مي‌دادند با اين عنوان كه اين اتفاقات ناشي از حضور ارواح موذي و شياطين است و آنها هستند كه مرم را «تحريك» مي‌كنند. اين اعمال باعث شد برگزاري هالووين در آمريكا براي مدتي متوقف و مسكوت بماند و پس از آن براي اولين بار به طور رسمي در سال ۱۹۲۰ به شكلي متعادل در آمريكا، هالووين جشن گرفته و به عنوان يك روز مذهبي شناخته شد. هر چند كه باز هم اين مراسم با آنچه در ذهن و نيت پديدآورندگان قديمي آن بود بسيار متفاوت برگزار شد.

هالووين در كشورهايي چون ايرلند و اسكاتلند همچنان يكي از روزهاي مذهبي و محترم به شمار مي‌رود و با برگزاري اين جشن كم‌كم به استقبال كريسمس و ميلاد عيسي مي‌روند.