بسمه تعالي 

امام حسن عسگري يازدهمين پيشواي شيعيان مي باشد كه در هشتم ربيع الثاني سال 232 متولد گرديده است. 
پدرش امام دهم حضرت امام هادي عليه السلام و مادرش بانويي شايسته به نام « حديثه » مي باشد. 

آن حضرت چون به دستور خليفه عباسي مجبور به سكونت در سامراء و در محله عسگر، نظامي سكونت گزيدند او را عسگري گويند. 
البته القاب ديگري نيز براي آن حضرت بوده كه عبارتند از « نقي» و « زكي» است و كنيه آن حضرت نيز « ابو محمّد » مي باشد. 

آن حضرت 23 ساله بود كه پدرش امام هادي عليه السلام به شهادت رسيد. مدت امامت آن حضرت 6 سال و در مدت كوتاه امامت خويش با سه نفر از خلفاي عباسي: المعتزه بالله، المهتدي بالله، المعتمدبالله، معاصر بود كه شديداً از جانب اين خلفا تحت فشار و محدوديت بود بطوريكه علاوه بر سكونت اجباري در محله نظامي حتي آن حضرت را در زندان نيز محبوس نمودند. 

وي در عين حال از مبارزه با حكومت ستمگر و حفظ ياران و شيعيان خود و ايجاد شبكه ارتباطي با شيعيان مناطق مختلف ازطريق تعيين نمايندگان و ارسال پيام ها و پيك ها و فعاليت هاي سري سياسي، حمايت و پشتيباني مالي از شيعيان، تقويت و توجيه سياسي رجال و عناصر مهم شيعه در برابر مشكلات در آماده سازي شيعيان براي دوران غيبت فرزند خود امام دوازدهم دست برنداشت. 

با تمام دشمني ها و كينه توزي دربار عباسي نسبت به آن حضرت، عظمت معنوي و كمالات و گاهيچنان آنها را تحت تأثير قرار مي داد كه در برابر آن حضرت سر تعظيم فرود مي آوردند. 

اگر چه امام حسن عسگري عليه السلام شديداً از طرف دستگاه خلافت عباسي تحت نظر و محدوديت شديد قرار داشت لكن آن حضرت بُعد علمي از آيين اسلام و اشكال ها و شبهات مخالفان و تعيين انديشه صحيح اسلامي و تربيت شاگردان لحظه اي فرو گذار ننمودند. 
درسال 255 تنها فرزند آن حضرت مهدي موعود چشم به جهان گشود. 

از آن حضرت گاه براي دلگرمي و حمايت از شيعيان و دفع منكران و احياناً جلب آنان كرامات و معجزاتفراواني به ظهور رسيده است. 
سرانجام حكومت عباسي كه از نفوذ و معنويت امام عليه السلام در جامعه نگران بود به همان شيوة ديرينه متوسل شد و آن حضرت را پنهاني مسموم ساخت. 

آن حضرت در سال 260 هجري قمري به شهادت رسيد و در خانه خود در سامراء در كنار مرقد پدرش به خاك سپرده شد .