خوش آمدي به زمين اي شروع زيبايي
تو عطر ياسي و نرگس تويي كه زهرايي

تو آن طلوع قشنگي كه در كنار علي
براي ظلمت شب هاي مكه آمده اي

اگر چه وصف كمال تو غير ممكن بود
براي وصف خدا شرح بهترين غزلي

محبوبه حق، از دامان زني پا به زمين گذاشت كه تنها محرم شب هاي وحي و روزهاي رسالت محمد بود. اين نورسيده كه تمام بلند بالايي «لولاك» را به ارث برده بود، آمد تا آبروي زنانِ قرونِ زنده به گور تاريخ باشد؛ قرن هاي برباد رفته اي كه تجلي لطافت خدا را در صورت، عطوفت زن، انكار كرده بود و دست هاي هرزه اش، به خون تمام دختران زمين آلوده بود.

عصمت، در لباس زني به دنيا آمد كه تمام تاريخِ تا امروز، در قامتِ توحيد و آزادگي او حيران شده است و يازده خورشيد روشن گر ابدي، از دامان پرستاره او، به معراج رفته اند.

تو آمدي و به زن آبرو بخشيدي و گستره اي بي پايان از مقام يك بانو را در برابرش گشودي. كدام زن چون تو به جهان، نور پاشيد و كدام بانو هماند تو بوي خدا مي داد؛ آن سان كه خورشيد به همه سوي، نور مي پاشيد و جايي از زمين را از روشنايي و گرماي خود، تهي نمي خواهد؟

نام تو، ريشه شر را خشكاند و آتش دوزخ را سر كرد بر پيروان طريقه رستگاري. خانه وحي، با درخشش نام تو، روشن تر شد، تا نشانه اي باشد بر حرمت زن، تا ديگر رنگ چهره ها با شنيدن صداي تولد دختران، كبود نشود؛ تا ديگر سنت هاي جاهلانه ميان دختر و پسر، خطي نكشد به نشانه سعد و نحس.

با آمدنت، زمين، سربلندتر شد. ابليس، پشيمان شد از اينكه سجده نكرده است به اين همه شكوه، به اين همه عظمت، به اين همه سربلندي. و تو آمدي؛ ناگهان تر از همه باران هاي بهاري آمدي و بي مضايقه باريدي. مهربان تر از همه باران ها، مهرباني ات فراگير شد. بعد از تو ديگر هيچ دختري، خواب گورهاي دهان گشوده را نديد.

بشارت باد بر اهالي زمين كه سيب سرخ بهشت، جوانه زده است!
مقامِ فاطمه بودن فقط لياقت توست، طلوع كن كه محمد رسالت خود را، دگر به واسطه تو، تمام خواهد كرد.
كيست كه به دامانت بياويزد و دستانش از مائده هاي آسماني، لبريز نشود؟!
كسيت كه نامت را ببرد و بر نهال دلش شكوفه آرامش ننشيند؟
و كسيت كه دريچه دلش را به سوي تو بگشايد و آكنده از عطر دلاويز وجودت نگردد؟!

و امروز را روز مادر نيز نام گذاشته اند.
يكي از وظايف مهم ديني و اخلاقي ما، احسان به پدر و مادر است. در قرآن كريم، چندين بار احسان به آنان، توصيه شده است.

تأكيد قرآن كريم بر احسان به پدر و مادر نشان از عظمت والاي مقام آنان، در فرهنگ اسلامي دارد.
قرآن در وصف حضرت يحيي عليه السلام مي فرمايد:
وَبَرًّا بِوَالِدَيهِ وَلَمْ يكُنْ جَبَّارًا عَصِيا
او نسبت به پدر و مادرش نيكوكار بود؛ و جبار (و متكبر) و عصيانگر نبود!
«مريم/14»
و از زبان حضرت عيسي عليه السلام حكايت مي كند:
وَبَرًّا بِوَالِدَتِي وَلَمْ يجْعَلْنِي جَبَّارًا شَقِيا
و مرا نسبت به مادرم نيكوكار قرار داده؛ و جبار و شقي قرار نداده است!
«مريم/32»
از اين دو آيه برمي آيد كه هركس به پدر و مادرش نيكي نكند، سركش و بدبخت است.
اميدوارم كه خداوند متعال به همه ما توفيق قدرداني از زحمات و محبت هاي مادران بزرگوار را در حد توان عنايت بفرمايد.

در پايان، سالروز ولادت ام ابيها مادر امامت، همسر ولايت و دخت نبوت را خدمت فرزند برومندش امام عصر عجل الله تعالي فرجه الشريف، مقام معظم رهبري مدظله العالي و بر تمامي دوستداران حضرتش مخصوصا بانوان بزرگوار سايت تبريك و تهنيت عرض مي كنم.
و براي همه مادران عزيز سلامتي و طول عمر و براي آن عزيزاني كه به رحمت خدا رفته اند، تقاضاي رحمت و مغفرت دارم.