غزل ريزان

آن قدر اشك ز چشمان ترم مي ريزم                           كه بهـاري كني آخر دل چون پاييـزم !

بـاز هم بادكنك نـازك تنهـايي  من                              ز هـوايت پر و من از غـم تو لبـريـزم !

چند وقتيست كه زنداني عشقت شده ام                        اين مپنـدار كه از بنـد غمت بگـريـزم

          تا به كي گوشـه نشيني و غم دوري تو                      گوشه چشمي به من اي عشق طرب انگيزم

واژه ها نيز ز دلتنگـي من با خبـرند                              تو بيـا من سـر راه تو غـزل مي ريـزم!

به كويردل تبدار  و ترك خورده ي من                               گذري كن كه من آن خار و خس ناچيـزم

گر چه افتـاده ام از پا و بـدون رمقم                                  تو بيـا تا كه بـه يمن قدمت بـر خيـزم    

 

سيد علي موسوي